Όπως γράψαμε πριν λίγες μέρες η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την ελληνική πρεσβεία στη Νέα Ζηλανδία απογοητεύοντας τους 5000 Έλληνες που βρίσκονται εκεί.
Μιλήσαμε με την κυρία Ειρήνη Αντωνογιαννάκη, Καθηγήτρια-Φιλόλογο Ελληνικού Κοινοτικού Σχολείου Wellington στη Νέα Ζηλανδία, η οποία μου εξέφρασε την αγωνία αλλά παράλληλα και την πίκρα των Ελλήνων μεταναστών στη Νέα Ζηλανδία.
Δημήτρης Παπαδόπουλος: Τι σημαίνει για τους Έλληνες της Νέας Ζηλανδίας το κλείσιμο της ελληνικής Πρεσβείας. Και αν τελικά κλείσει η Πρεσβεία πως τελικά θα εξυπηρετούνται οι Έλληνες της Νέας Ζηλανδίας;
Ειρήνη Αντωνογιαννάκη: Καταρχάς να σας πούμε ότι αυτή η στιγμή η Νέα Ζηλανδία φιλοξενεί περίπου 5.000 – 5.500 (ομογενείς πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς) σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Εξωτερικών και του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού Ωκεανίας. Την τελευταία δε τριετία ο αριθμός αυτός είναι σαφώς αυξανόμενος, καθώς λόγω των οικονομικών συνθηκών στην Ελλάδα, παρατηρείται νέο μεταναστευτικό κύμα από την Ελλάδα προς τη Νέα Ζηλανδία.
Μια από τις σημαντικότερες υπηρεσίες που μας προσφέρει η Πρεσβεία είναι η έκδοση και ανανέωση Ελληνικών διαβατηρίων, μια διαδικασία για την οποία απαιτείται αυτοπρόσωπη παρουσία. Πέρα από αυτό υπάρχει ανάγκη για την τακτοποίηση στρατολογικών και δημοτολογικών θεμάτων. Δηλώσεις γεννήσεως τέκνων, διεκπεραίωση κληρονομικών υποθέσεων, έκδοση πληρεξουσίων και λοιπών διαδικαστικών υποθέσεων καθώς και ενημέρωση μας όποτε ζητείται για τις απαιτούμενες διαδικασίες από την υπηρεσία μετανάστευσης της Νέας Ζηλανδίας, καλύπτονται από την Πρεσβεία. Παράλληλα η Πρεσβεία εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης ελληνικών προϊόντων και αντίστοιχων καταστημάτων, προσδοκούμε ότι μελλοντικά θα συμβάλλει καθοριστικά στις εμπορικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Νέας Ζηλανδίας.
Ωστόσο, πέρα από τις υπηρεσίες σε Προξενικό επίπεδο, επειδή η Νέα Ζηλανδία είναι μια χώρα με έντονη σεισμικότητα, με ενδεικτικό παράδειγμα τον τελευταίο καταστροφικό σεισμό στην πόλη του Christchurch, το 2011, κρίνουμε ότι για την αίσθηση της ασφάλειάς μας, τόσο εμάς που κατοικούμε εδώ όσο και των οικογενειών μας πίσω στην Ελλάδα, είναι αναγκαία η επίσημη εκπροσώπηση της χώρας μας μέσω μιας Πρεσβείας ή ενός Προξενείου, το οποίο σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης θα αποτελέσει γέφυρα για την επικοινωνία μας με χώρα μας.
Δυστυχώς σύμφωνα με την ανακοίνωση της Πρεσβείας, καταληκτική ημερομηνία των Προξενικών εργασιών είναι η Παρασκευή, 21η Αυγούστου 2015. Μετά από αυτή την ημερομηνία, το Άμισθο Προξενείο της Ελλάδος στο Auckland θα εξακολουθεί να λειτουργεί, ενώ από τα τέλη Σεπτεμβρίου, τη Νέα Ζηλανδία σε προξενικό επίπεδο θα καλύπτει η Πρεσβεία της Ελλάδος στην Καμπέρρα, παράλληλα με το Άμισθο Προξενείο Ώκλαντ.
Αυτό αναμένεται να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα. Οι Έλληνες εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους για το αν ο Άμισθος-Επίτιμος Πρόξενος του Auckland θα μπορέσει να καλύψει μόνος του τις ανάγκες όλης της Ελληνικής Διασποράς στη Νέα Ζηλανδία. Είναι καθαρά ζήτημα ποσοτικό από τη μια αλλά το πιο σημαντικό έγκειται στο ότι ένας Άμισθος Πρόξενος δεν μπορεί να καλύψει όλο το φάσμα των Προξενικών Εργασιών, π.χ ανανεώσεις και έκδοση διαβατηρίων. Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται η μεταφορά μας στην Καμπέρρα της Αυστραλίας. Δε θέλουμε καν να σκεφτούμε το ενδεχόμενο της απώλειας του διαβατηρίου μας, διότι σε αυτή την περίπτωση ούτε στην Αυστραλία δεν θα μπορούμε να ταξιδέψουμε. Από την άλλη το κόστος και ο χρόνος των μεταβάσεων μας στην Αυστραλία είναι επίσης απαγορευτικός για πάρα πολλές οικογένειες εδώ. Ενδεικτικά η μετάβαση μας από Wellington στην Canberra απαιτεί περίπου 5.5 ώρες και το κόστος ανέρχεται το ελάχιστο στα 600 ευρώ, χωρίς τα έξοδα διαμονής. Μια μετακίνηση η οποία στα πλαίσια μια οικογένειας μπορεί να μη χρειαστεί να γίνει μόνο μια φορά. Μακροπρόθεσμα αυτό αναμένεται να ωθήσει τη νέα γενιά μεταναστών στην επιδίωξη έκδοσης και χρήσης Νεοζηλανδικών ταξιδιωτικών εγγράφων (όταν πληρούν τα κριτήρια που απαιτούνται μετά την πάροδο μιας πενταετούς διαμονής τους στη χώρα φιλοξενίας) κάτι το οποίο αναμένεται να εξασθενίσει την Ελληνική ταυτότητα και ωθεί στην αποκοπή από την πατρίδα ειδικά των τέκνων που θα γεννιούνται στην Αλλοδαπή από Έλληνες γονείς.
Δ.Π: Πως νιώθουν οι Έλληνες στη Νέα Ζηλανδία μετά από αυτή την ενέργεια της ελληνικής κυβέρνησης;
Ε.Α.: Οι Έλληνες της Νέας Ζηλανδίας αισθάνονται πικρία, απογοήτευση και υπάρχει η αίσθηση ότι μετά την ώθηση εγκατάλειψης της χώρας εξαιτίας των οικονομικών συνθηκών αυτή τη στιγμή κόβουν κάθε δεσμό με την πατρίδα και μένουν χωρίς επίσημη εκπροσώπηση στη χώρα φιλοξενίας. Τα πρακτικά ζητήματα που προκύπτουν με τα διαβατήρια τους είναι σημαντικά υπάρχει και μεγάλη ανησυχία και για το αν τελικά η παρουσία ενός μόνο Άμισθου Προξένου επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών μιας ολόκληρης χώρας. Οι απόψεις που ακούγονται είναι πολλές αλλά κοινή βάση πάντα είναι η αγανάκτηση και η δυσφορία καθώς ήδη από το 2012 στην πρώτη νύξη περί αναστολής της λειτουργίας της Πρεσβείας, η Ελληνική Κοινότητα του Ουέλινγκτον πρότεινε τη μεταφορά της ελληνικής Πρεσβείας σε ιδιόκτητο χώρο της Ελληνικής Κοινότητας στο Ουέλινγκτον έναντι πολύ μικρού μισθώματος. Η επιστολή διαμαρτυρίας και η πρόταση του 2012 έμεινε αναπάντητη. Το αποτέλεσμα της ολιγωρίας αυτής είναι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ να έχουν δαπανηθεί αυτά τα τρία χρόνια σε ενοίκια, ενώ θα μπορούσαν να έχουν εξοικονομηθεί και θα μπορούσε τελικώς να αποφευχθεί η απόφαση οριστικής αναστολής. Μετά την πρόσφατη απόφαση αναστολής, εστάλη εκ νέου πρόταση στους αρμοδίους, στις 3/8/2015, με περισσότερες επιλογές, ωστόσο ξανά δεν λάβαμε καμία επίσημη απάντηση. Σε κάποιο ειδησεογραφικό website αναφέρθηκε ότι ‘κύκλοι’ του Υπουργείου δήλωσαν ότι κάθε τρεις μήνες θα μεταβαίνει Πρόξενος στη Νέα Ζηλανδίας ο οποίος θα εξυπηρετεί τις υποθέσεις μας. Επιφυλασσόμαστε για το αν η δήλωση αυτή είναι αληθής αλλά πιο πολύ για το αν είναι εφικτή. Όλοι γνωρίζουμε ότι ούτε τα Προξενικά Αρχεία αλλά ούτε ο σαρωτής δακτυλικών αποτυπωμάτων δεν μπορούν να μετακινούνται και να ταξιδεύουν κάθε τρίμηνο για λόγους ασφαλείας.
Δ.Π.: Τέλος ποιο είναι το μήνυμα σας προς τους Έλληνες όλου του κόσμου.
Ε.Α.: Ο Γ. Σεφέρης το 1936, την περίοδο της Ελλάδας του Μεσοπολέμου, στο ποίημα του «Με τον τρόπο του Γ.Σ .’’ έγραψε ‘’Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει…παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες…Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓ ΩΝΙΑ 937.’» Παρά το ότι έχουν περάσει τόσα χρόνια οι στίχοι παραμένουν επίκαιροι. Η Ελλάδα μας πληγώνει και το καράβι μας ακόμα και σήμερα ονομάζεται «Αγωνία». Αγωνία για το μέλλον της χώρας μας , τις οικογένειες μας, τους συγγενείς και φίλους που είναι πίσω, τα παιδιά μας και τη νέα γενιά που εγκαταλείπουν τη χώρα. Ωστόσο όλοι μας αγαπήσαμε την Ελλάδα και τις ομορφιές της «Αχ, πατρίδα μου το φως σου παντρεύτηκα κι ερωτεύτηκα τα πράσινα νερά σου με του ονείρου το σουγιά στα χέρια χαρακώνω όσα δεν μπορώ να ζήσω αληθινά»….ας μην χαρακώνουμε άλλο την Ελλάδα. Άλλο οι «ατζαμήδες καπετάνιοι» που βουλιάζουν το καράβι και άλλο η Ελληνική μας ταυτότητα. Μην αφήσουμε την αγωνία να μεταλλαχθεί σε αδιαφορία και την πικρία μας να «δηλητηριάζει» τα συναισθήματα μας για την Ταυτότητα μας και την Κληρονομιά μας. Είμαστε διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο, είμαστε Πολίτες της γης, είμαστε Έλληνες και δεν το ξεχνάμε και θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας και να πιέζουμε πάντα με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών στη χώρα μας.
Please follow and like us: